historia baterii - XIX wiek
| Luigi Galvani (°1737-1798 +) Około roku 1780 Galvani rozpoczyna eksperymenty, które ukazują "fizyczną" stronę elekryczności. Odsłonięte mięśnie i nerwy żaby reagowały pomiędzy sobą w wyniku połączenia przewodnikiem bimetalicznym. Allessandro Volta (°1745-1827 +) Hrabia Volta odrzuca "zwierzęca elektryczność" z teorii Galvaniego i rozpoczyna własne badania nad elektrycznością bazując na niektórych odkryciach poprzednika. W roku 1800 odkrywa tzw. "Ogniwo Galvaniego": stos złożony z krążkow cynku i miedzi, odseparowanych od siebie papierowymi krążkami nasączonymi w kwasie lub roztworze soli. Odkrycie to udowadnia, że wcześniejsze wnioski Galvaniego były błędne. Georges Leclanché (°1839-1882 +) Rok 1866, Leclanche opatentowuje nowy system: Jego ogniwo umieszczone było w porowatym naczyniu. Elektroda dodatnia składała się z dwutlenku manganu z dodatkiem pyłu węglowego. Elektrodę ujemną stanowił pręt cynkowy. Katoda umieszczona była w naczyniu, w którym umieszczono również pręt węglowy stanowiący kolektor prądowy. Anoda zanurzona była w wypełniającym naczynie roztworze chlorku amonowego stanowiącym elektrolit. Roztwór ten wsiąkając gwałtownie w porowate naczynie powodował wchodził w reakcję z katodą.  "Mokre ogniwo" Leclanche stało się prekursorem dla wynalezionych później ogniw cynkowo- węglowych. |
 Elektryczne eksperymenty z żabimi udkami zainspirowane przypadkowym odkryciem Galvaniego  "Ogniwo Galvaniego" Thomas Alva Edison (°1847-1931 +): |
